به نقل از «طرفداری»

کالیدو کولیبالی: بالاخره زمان بازی من هم می‌رسد؛ میلان تیم خطرناکی است

تاریخ انتشار: ۱۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۳۱۸۱۲

کالیدو کولیبالی در کنفرانس خبری پیش از بازی با میلان شرکت کرد

کالیدو کولیبالی در مورد بازی فردای چلسی با میلان در کنفرانس خبری شرکت کرد.

طرفداری | چلسی چهارشنبه شب از ساعت 22:30 میزبان میلان در استمفورد بریج خواهد بود. کالیدو کولیبالی در کنفرانس خبری پیش از این بازی شرکت کرد و به سوالات خبرنگاران مختلف پاسخ داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اولیویه ژیرو فردا به استمفورد بریج باز می گردد، نظر شما در مورد او چیست؟

ژیرو بازیکن بزرگی است. سال گذشته این را در سری آ نشان داد و گل های زیادی به ثمر رساند. در چلسی هم گل های زیادی می زد. فکر می کنم او با فتح اسکودتو با میلان کار بزرگی کرد. 

مهاجم خطرناکی است و ما باید همیشه از او آگاه باشیم زیرا می‌تواند در هر زمانی گلزنی کند.

چقدر امیدوار هستید که فردا وارد زمین شوید تا به سرمربی جدید نشان دهید چه کاری می توانید انجام دهید؟

درست است که سرمربی جدید هنوز مرا بازی نداده است، اما راحت هستم، می دانم که زمان من فرا خواهد رسید. بازی های زیادی داریم و در تمرینات سخت تلاش می کنم. سخت تمرین می کنم. حتی وقتی بازی نمی کنم، دوست دارم تمام انرژی ام را روی کارم بگذارم. در حال حاضر، خوب کار می کنم و سعی می کنم بهترین عملکردم را در تمرینات ارائه دهم تا به او نشان دهم می تواند از من در زمین استفاده کند و اولین بازی ام را برای او انجام دهم. فکر می‌کنم امروز مهم‌ترین چیز این است که چلسی باید بازی فردا را ببرد تا سه امتیاز را کسب کند، زیرا می‌دانم که در لیگ قهرمانان اروپا با یک شکست و یک تساوی خوب شروع نکرده ایم. بنابراین قطعاً باید فردا این بازی را ببریم و ما برای پیروزی در این بازی نهایت تلاش خود را خواهیم کرد. امیدوارم این کار را انجام دهیم. این مهمترین چیز است.

چقدر این تیم میلان را خطرناک می بینید، آیا آنها به عنوان یک قدرت در اروپا خواهند بود؟

این چنین فکر میکنم. آنها تیم بزرگی دارند. می دانیم که میلان داستان شگفت انگیزی در لیگ قهرمانان اروپا دارد، آنها آن را بارها به دست آورده اند. سال گذشته قهرمانی خوبی داشتند، اسکودتو را با بازیکنان مستعد زیادی که واقعا خطرناک هستند، بردند. فکر می‌کنم آن‌ها در ابتدای مسیر امتیازهای خوبی کسب کرده‌اند، بنابراین باید بدانیم که میلان خطرناک است و کیفیت بالایی در جلو و عقب زمین دارد. ب

ازیکنان جوانی دارند که به انجام بازی های بزرگ عادت دارند. همه چیز را در مورد آنها می دانیم و به خوبی آماده می شویم. بنابراین باید از همه چیز آگاه باشیم و تلاش کنیم تا بازی را ببریم. آنها سال گذشته نشان دادند چه تیم بزرگی هستند و از ابتدای فصل عملکرد خوبی دارند.

تمرین با پیر امریک اوبامیانگ چگونه بوده است و چه انتظاری از او در چلسی دارید؟

همه چیز را درباره پیر امریک اوبامیانگ می‌دانید. می دانیم که او بازیکن مهمی برای ماست. در لیگ برتر گل های زیادی می زد و سال گذشته در بارسلونا هم این کار را انجام داد. از اینکه امروز در کنار او هستیم خوشحالیم و می دانیم که می تواند چیزهای زیادی به ما بدهد زیرا می تواند گل های زیادی به ثمر برساند.

 او در تمرینات سخت کوش است. کمی سخت است اما من به مهاجمان مان اعتماد دارم و می دانم که آنها همیشه برای ما گل خواهند زد. 

مهمترین چیز این است که در ابتدا گل نخوریم. با بازیکنانی مانند رحیم استرلینگ و پیر امریک اوبامیانگ، می دانیم که می توانیم گل های زیادی بزنیم. او تجربه خود را به ما خواهد داد و امیدوارم فصل بزرگی را در این فصل داشته باشد. 

شما بعد از ورود گفتید که مدتی طول می کشد تا خود را با فوتبال انگلیس وفق دهید، آیا سخت تر از آنچه انتظار داشتید بوده است؟

نه، من این انتظار را داشتم. می دانم که به یک باشگاه بزرگ آمده ام، یکی از بهترین باشگاه های جهان، بنابراین همه چیز سخت است. اما همه باید کار کنیم. فکر می کنم زمان من خواهد رسید. من راحت هستم، می دانم که این یک روند عادی است. بنابراین باید به کار ادامه دهم، مشتاق بمانم و زمان من فرا خواهد رسید. 

نگران هیچ چیز نیستم، فقط می خواهم که چلسی در بازی های آخر هفته پیروز شود. ما چیزهای خوبی در این آخر هفته نشان دادیم و من واقعا برای تیم و همه خوشحالم زیرا روحیه تیمی خوبی داریم و وقتی سرمربی را عوض می‌کنید سخت است، اما می‌بیندی که این تیم دارد بالا و بالاتر می‌رود و امیدوارم فردا چیزهای خوبی برای پیروزی در بازی نشان دهیم.

آیا معتقدید که ناپولی می تواند امسال سری آ را برد و آیا از ترک ناپولی پشیمان هستید، زیرا آنها ممکن است بتوانند سری آ را ببرند؟

این ناپولی است که رویاهای بسیاری از مردم را برآورده می کند. آنها در سری آ واقعا خوب کار می کنند و واقعا برای آنها خوشحالم. در حال حاضر طرفدار ناپولی هستم اما نه، پشیمان نیستم. از حضور در اینجا بسیار خوشحالم و همه به من اهمیت می دهند.

درست است که من طرفدار ناپولی هستم و می‌خواهم آن‌ها در سری آ قهرمان شوند و امیدوارم آن‌ها این کار را انجام دهند. اما مطمئناً امروز من برای یک باشگاه بزرگ بازی می‌کنم و آنها به من نیاز دارند و من هر کاری از دستم بر بیاید انجام خواهم داد تا به تیم کمک کنم. در لندن احساس بسیار خوبی دارم، حتی اگر دلم برای برخی در ناپل تنگ شده است.

 

اخبار داغ 

تصمیم گل محمدی؛ ترابی دیگر پنالتی نمی زند! با اعلام یک منبع آگاه در سازمان لیگ؛ هفته هشتم لیگ برتر هم بدون تماشاگر اوکراین همراه با اسپانیا و پرتغال نامزد میزبانی جام جهانی 2030 می‌شود لوسیو: لواندوفسکی قابل مهار است، مثل مسی 2010

منبع: طرفداری

کلیدواژه: کالیدو کولیبالی گل های زیادی فکر می کنم سال گذشته همه چیز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۳۱۸۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با خداحافظی باجو، 19 سال است که یکشنبه نداریم!

به گزارش "ورزش سه"، در آخرین یکشنبه ماه آوریل ۲۰۰۴ روبرتو باجو آخرین بازی خود را در بازی میلان-برشا در پایان فصل انجام داد و سلام سن سیرو به او پاها و قلب‌ها را به لرزه درآورد.

سال‌هاست که از سخنان چزاره کرمونینی می‌گذرد و کلمات خوشبخت‌ترین بخش این جهان هستند که این‌چنین به توصیف باجو استخدام شده‌اند: از آنجایی که دیگر یکشنبه‌ها باجو فوتبال بازی نمی‌کند، دیگر یکشنبه نداریم. او مردی است که به عقیده بسیاری بهترین بازیکن ایتالیایی تمام دوران است.

28 آوریل ۲۰۰۴ پایان دورانی برای فوتبال ایتالیا بود. قهرمانی جاودانه که مرد اول رویاهای مردم سرزمین خدایان بود. از شب‌های جادویی ایتالیایی ۹۰ تا صبح تلخ ایالات متحده آمریکا در سال ۹۴، احساساتی که در سر یک ملت نقش بسته بود و همه یک جمله را فریاد می‌زدند، خدایا همه ما را بیامرز به جز یک نفر، باجو!

تمام آرزوهای مردم در یک شب تغییر کرد. سن سیرو به احترام باجو ایستاد. ادای احترام به کسی که در ۴۸۸ بازی، ۲۱۸ گل به ثمر رساند.  

در هشتاد و چهارمین دقیقه از بازی بهترین شماره ده تاریخ لاجوردی پوشان، در آغوش مالدینی ایستاد و پائولو نماینده تمام فوتبالدوستان جهان بود.  

از ویچنزا تا برشا، فیورنتینا، یوونتوس، میلان، بولونیا و اینتر تمامی تیم‌هایی بودند که باجو پیراهنشان را به تن کرده بود تا یک کشور متحد شود. زیرا این نماینده الهی متعلق به همه کسانی بود که حداقل یک‌بار برای پیراهن آبی فریاد زده بودند.

باجو پس از پایان بازی گفت: وقتی زمین را ترک کردم، با خودم گفتم، روبرتو تمام شد، اکنون واقعا تمام شده است. چیزی که مرا برای آخرین‌بار شگفت‌زده کرد این بود که آخرین بازی زندگی‌ام مالدینی به سمتم آمد و من را آغوش گرفت. با تماشاگران خداحافظی کردم، تمام سن سیرو ایستاده بود و دیدم همه به مانند من گریه می‌کنند.  

پسر طلایی کالچو باید در خانهٔ میلان، همان تیمی که فصل ۹۶ با آن اسکودتو را فتح کرده بود، فوتبال را کنار می‌گذاشت. ستارهٔ برشا در جشن قهرمانی میلان بیگانه و تنها نبود. روبرتو باجو در تمام ورزشگاه‌های کشور ایتالیا دوست داشتنی است. پدیدهٔ دههٔ نود فوتبال ایتالیا پس از پایان بیست سال دوران حرفه‌ایش در سن سیرو گفت: «لحظه‌ای بی‌نظیر و سرشار از احساس بود. از میلانی‌ها به سبب تشویق‌هایشان قدردانی می‌کنم، این آخرین دیدار من بود.» 

برشا در این بازی با نتیجهٔ چهار بر دو قربانی جشن قهرمانی میلان شد و باجو در این باره گفت: «می‌دانم کسانی هستند که علاقه‌ای به من ندارند اما عشق این همه هوادار کمک کرد تا با این شرایط کنار بیایم. فکر می‌کنم هیچ راهی بهتر از این برای خداحافظی از جهان فوتبال وجود نداشت. » 

در سن ۱۸ سالگی عمل جراحی سختی بر روی پای روبرتو باجو انجام شد. این عمل حرفه ستاره برشا را تحت تاثیر قرار داد اما باجو در برابر این آسیب‌دیدگی هیچوقت به زانو درنیامد و ادامه داد. او در آخرین لحظه خطاب به زانوهایش گفت: من با این زانوها همواره رابطهٔ دوگانه‌ای میان عشق و نفرت داشتم. این پاها لذت فراوانی به من چشاندند، اما با سپری شدن زمان دردهایشان بیشتر شد و شیوهٔ دویدنم را خراب کردند. چند تاسف بزرگ در دوران حرفه‌ای‌ام همیشه آزار دهنده بودند. ضربهٔ پنالتی در دیدار جام جهانی ۱۹۹۴ یکی از آنها است. اما هنگامی که به گذشته بازمی‌گردم می‌بینم که پس از بیست سال، این بازنشستگی را با لذت فراوانی جشن می‌گیرم، این پیروزی بزرگ برای روبرتو باجو است. 

توپ طلای ۹۳، گل اول ایتالیا، اسلالوم ایتالیا ۹۰، جادوی آمریکا و اشک‌های پاسادنا، خاطراتی بود که به‌مانند تیزر یک فیلم ایتالیایی در ذهن هواداران مرور می‌شد و باجو آرام آرام به سمت تونل سن سیرو قدم برمی‌داشت.  

همه ایستادند تا با صدای بلند، برای آخرین‌بار نام یکی از ده‌های برتر تمام دوران این ورزش را فریاد بزنند. اکنون واقع‌نگر باشید. 19 سال است که دیگر یکشنبه نیست!